യാത്രാമൊഴി



പിരിയുവാൻ നേരമെൻ 
മിഴികളിൽ നോക്കി നീ
വിരഹാര്‍ദ്രമായി അന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. 
മിഴിയിൽ നിന്നൊഴുകുന്ന അശ്രൂകണങ്ങൾ
കൈവണ്ണയിൽ നീ തുടച്ചെടുത്തു.

ഉള്ളിലെ ഉൾകടൽ
കണ്ണിലെ കൺമഷി
ഒന്നിച്ചലിഞ്ഞിറങ്ങി
നിന്റെ വദനം മേഘാവൃതം ചുവന്നു.

മാനത്ത് 
വിരിയുന്ന പൂക്കളിൽ,
നിറമാർന്ന  പൊയ്കയിൽ
നിന്റെ വദനം
പിന്നെയും കണ്ടു.

അലിയാതെ വീർപ്പിടും
നിശ്വാസത്തിൽ 
നിന്റെ ഗന്ധം ഞാനറിഞ്ഞു.
മിഴിയടക്കുമ്പോൾ തെളിയുന്ന രൂപവും 
ഞാൻ നിന്റേതന്നറിഞ്ഞു.

വിരഹ സൗധത്തിൻ
ഈ വാകച്ചുവട്ടിലിന്നും ഒരാൾ
കാത്തിരിപ്പുണ്ടതോർക്കാൻ
അപേക്ഷയാൽ യാത്രാ മൊഴി...

Comments

Popular posts from this blog

രാത്രിമഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞു.

പദശുദ്ധികോശം

ആസിംക്കയുടെ ചായ മക്കാനി